Kim bu yabancı ?

 Hislerime güvenen biriyimdir. En son mantığımla hareket etsem de hislerimi asla arka plana atmadım. Ve bu aralar kalbim beni çok yoruyor. Pişmanlıklarım var. Hem de çok. Niye beni anlamıyorlar. Niye kendimi kötü hissettiriyorlar. Beni tanımıyorlar mı ki ! Halbuki 6 yıl oldu hatta 7! Nasıl olur Allahım kötü hisler geziniyor kalbimde zihnimde. Keşkelerle doldu günlerim. Konuşamıyorum çok çok çok denedim ama nafile! Sonuçları biliyorum. Beni anlamıyorlar. Anlayan birini bulmak ne zor. Yok sanırım bu dünya da! Ruh eşi mi o da ne! Ruhumu hislerimi anlamıyor kimse. Aslında çaba da yok anlamak istenmiyor. Basit bir mesele gibi değil mi. Ahh ne güzel dışarıdan bakmak. Maruz kalmamak. Bilmiyorum herhalde 10 saat-24 saat dursam yanlarında hiiiç ağızlarını açıp konuşmazlar. Ah o ellerindeki her şeye yeter her şeye. Ya da başkaları hani uzakta olan kıymetlidir. Elde edemediğin kıymetlidir. Şu an tam olarak o his var zerrelerimde. Bazen diyorum ben neden bir çiçek değilim ya da bir kuş neden. Sonum toprak evet.

İnsan evet kendini anlayanlarla olmalı, kendni değerli hissettirenlerle.. Bu duyguyla nasıl başedebilirim bilmiyorum   Güven.. can noktam  kaç defa zedelendi.. bu benim için çok zor. Kalbim uzak taa fizanda yakınlaşır mı bilmiyorum. Bu kalp uzun zamandır bu minvalde. Rüyalarıma bile karılıyor . Gözlerimle görüyorum kalbimle hissediyorum. Ama olmamalı nolur ben yanılayım . Kalbim yanılsın ama sanmıyorum. İdare etmeli ama nereye kadar .

Hani susmak iyi ya konuşmamak, birini susarak anlamak hayır kesinlikle hayır. Çünkü o susma karşındakini afaki düşüncelere itiyor. Şimdi tam olarak o yerdeyim. Yorgunum.